Zatonęła Concordia

Lunenburg - 18 lutego w 0800 AST

Brazylijskie służby ratunkowe (Search and Rescue Coordination Centre) skontaktowały się z Centrum Koordynacji Ratownictwa w Halifax i powiadomiły że odebrały sygnał wzywania pomocy od statku szkolnego Concordia który odbywał 10 miesięczny rejs z młodzieżą w ramach programu "Szkoła pod Żaglami". Na pokładzie były 64 osoby załogi (w tym dwóch Polaków).

Centrum Koordynacji w Halifax przekazała wiadomość do biura armatora w Lunenburgu (Nowa Szkocja). Armator podjął próbę skontaktowania się z statkiem poprzez e-mail i telefon satelitarny, które okazały się nieskuteczne.

Przez cały dzień próbowano skontaktować się z załogą statku wszystkimi dostępnymi środkami komunikacji. Brazylijskie służby ratunkowe rejestrowały sygnał wzywania pomocy (distress signal) przez cały dzień. Ostatnia zarejestrowana pozycja statku wynosiła 300 mil morskich od wybrzeża południowo-wschodniej Brazylii (Rio de Janeiro). Statek za 11 dni miał dotrzeć do Montevideo w Urugwaju. W region poszukiwań zostały wysłane jednostki ratunkowe oraz samoloty.

O godz. 20 czasu miejscowego samolot brazylijskich sił powietrznych poinformował o dostrzeżeniu szalupy i czterech tratw ratunkowych z rozbitkami. Niedługo potem brazylijska marynarka wysłała na ratunek załodze fregatę Constituição z samolotem patrolowym Hercules C-130 na pokładzie. Rozbitkowie zostali uratowani.

MRCC w Rio poinformowało, że wszystkie osoby na pokładzie Concordia zostały odnalezione i uratowane. Wiadomość została potwierdzona przez kapitana jednostki oraz rzecznika Ministerstwa Spraw Zagranicznych - Piotra Paszkowskiego.

Prawodopodobną przyczyną zatonięcia był silny wiatr który wywrócił jednostkę do góry dnem.

Concordia została zbudowana w Szczecinie wg projektu Ryszarda Langera dla kandyjskiej Szkoły Pod Żaglami. Pływała częściowo z polską załogą, normalnie w składzie było 4 polskich marynarzy, tym razem było ich dwóch.